Ga naar de inhoud

Geschiedenis en ontstaan

Hier kan u meer lezen over de geschiedenis van het spel bingo.

De geschiedenis van bingo valt ver te achterhalen, wel tot aan een Italiaanse loterij die voor het eerst in 1530 werd gespeeld, Lo Giuoco del Lotto d’Italia. Deze lotto wordt tegenwoordig nog steeds elke zaterdag gespeeld in Italie, en bestaat dus al bijna 500 jaar. Na 1770 kwam het spel ook naar Frankrijk. Hier werd het Le Lotto genoemd, en werd het alleen door rijke mensen gespeeld.

In Duitsland werd het spel later ook erg populair, maar dan juist vooral voor kinderen. Het idee was dat kinderen door bingo te spelen cijfers beter zouden leren herkennen. In de ouderwetse versie van het spel kregen spelers een kaart met getallen er op en werden er één voor één houten fiches uit een doos getrokken waar een getal op gegraveerd stond. Als dit nummer op hun kaart stond kruiste spelers het aan door er een boon op te leggen.

Een Amerikaanse speelgoed fabrikant, Edward Lowe, zag mensen dit spel spelen op een kermis in Florida. Het heette toen Beano, naar de bonen op de kaarten. En als je won moest je “Beano!” roepen. Hij zag hoe veel publiek het trok en hoe de spelers er in op gingen, en besloot het spel te kopen en naar New York mee te nemen. Eenmaal daar liet hij zijn vrienden het spelen, en het werd direct een hit. Er werd een keer een speler zo enthusiast dat ze toen ze won omhoog sprong en “Bingo!” riep in plaats van “Beano,” en zo is het spel aan z’n naam gekomen.

Bingo werd erg populair, en Lowe verkocht het spel ook aan anderen. Ze moesten $1 per jaar aan hem betalen om ook bingo spellen te mogen aanbieden, en dit leverde hem genoeg op. Maar er was een probleem met het spel! Een arme priester uit Pennsylvania schreef Lowe hierover. Hij had namelijk bedacht dat hij bingo in zijn kerk zou spelen om geld in te zamelen, maar de kaarten waren niet uniek genoeg, en dus vielen er heel erg vaak meerdere winnaars. Lowe besloot het professioneel aan te pakken en vroeg aan Carl Leffler, een wiskundige die werkte aan de Universiteit van Columbia, om 6000 unieke kaarten te ontwikkelen. Leffler kreeg het voor elkaar, maar bingo legende verhaalt dat dit zo moeilijk was dat hij er daarna gek van is geworden.